Мейірімді жандар жоқ емес

Әр апта сайын газетімізде көмек сұрап өтінген хабарландырулар жарияланып тұрады. Мұнда қойылған диагноздар, тосын сырқат, бақытсыздық баяндалады. Балалары мен туғандары тағдыры қыл үстінде тұрғанда кімде-кім болса да қолынан келгенінің бәрін жасауға дайын. Алайда жалғыздың үні шықпас дегендей, бұл көптің көмегінсіз мүлдем қиын. Біздің материалымыздың кейіпкерлері бейтаныс жандардың демеуіне ие болғандар.

БАР ҮМІТ ПЕТЕРБОРДА

Алты жыл бойына Анна мен Эльдар БЕКМЕТОВТЕР қыздары Маликаның сырқатымен тек ең жақын адамдарының көмегіне жүгініп, өз күштерімен күресіпті. Алайда әр оңалту кезеңінен кейінгі алатын ем, емделу сапары, бөгде қалада тұру және тамақтану қымбатқа түсе бастаған. Ал әлі де бәрін түзетуге болатын алтын уақыт зымырап өтіп жатыр... Осы көктемде Санкт-Петерборда құны 10 мың доллар болатын оңалту курсы басталуы тиіс болғанда, отбасы жұртшылықтан көмек сұрауды ұйғарыпты.

–  Малика отбасындағы үшінші сәби. 6 айлығында отыра бастап, 8 айлығында еңбектеп, 9 айлығында сүйемелдеу арқылы жүре бастады. Бірақ өздігімен ақыры жүре алмады, - деп әңгімелейді әкесі Эльдар. – Қызым тез шаршай бастады, қозғалысында сенімсіздік пайда болды. Жергілікті медиктер себебін еш анықтай алмай, бізге Қазақстанның, сондай-ақ, Ресей мен Қытайдың басқа қалаларындағы мамандарға жүгінуге тура келді. Алғашқы диагнозды 1,2 жасында астрахандық дәрігерлер – босану кезінде зақым алу нәтижесінде орталық нерв жүйесі бұзылған деп қойды. Содан кейін Астрахан мен Алматыға бірнеше рет бардық.

Ата-аналары әлі күнге дейін қолдарынан келгенді жасап бағуда: Маликаны үнемі Астраханға емге апарып тұрады. Екі рет Алматы түбіндегі «Ақсай» ауруханасында болды, Қытайдағы әскери ұшқыштар госпиталінде үш ай емделді. Маликаның жылына екі рет Атыраудағы оңалту орталығында айлық емдеу курсынан өтіп тұратынын айтпағанда, Барнаул қаласындағы өлкелік психоневрологиялық балалар шипажайында, Астанадағы республикалық балалар оңалту орталығында емделген.

Мұның бәрі нәтиже беруде. Алты жасар Малика өздігімен отырып, еңбектеп, тамақ іше алады, 10-15 секундтай тұрып, түсінікті сөйлейді, пазлдарды жинап, сүйемелдеумен жүре алады. Түстерді, заттарды, жануарларды, геометриялық пішіндерді айырады, 10-ға дейін санайды, ертегі айтады. Ата-анасы қыздарының емделетіндігіне сенімді.

Үміт пен сенім күш-жігер бергенімен, мүмкіндік бере алмайды. Турнер  ортопедиялық емханасының (Санкт-Петербор) дәрігерлері тексеру жүргізгеннен кейін шұғыл арада қымбат тұратын операция қажет, ол қызды аяғынан тұрғызады деген тұжырым жасапты. Сол кезде Эльдар мен Анна алғаш рет адамдардан көмек сұраған. Көпшілігі үн қосып, жиналған қаржыға 2012 жылдың 24 қаңтарында Санкт-Петерборлық Турнер емханасында Маликаның аяғына күрделі операция жасалады. Алайда операцияның өзі жетістіктің 50 пайызы ғана. 28 ақпанда оны қайта гипстеп, жіптерін, біздерін алып тастайды. Ал көктемде арнайы жабдықта тұруға, жүруге үйрететін оңалту курсы басталуы тиіс болатын. Оңалтудың ұзақ курсына ақшалар қажет болды. Сөйтіп, олар газет хабарландыруында көрсетілген есеп-шотқа түсе бастады. Қала тұрғындары, әркім өз жағдайына қарай Маликаға ақша жібере бастады. Содан кейін оларға қаладағы екі фирма көмектесуді ұйғарған. Біреуі жарты миллион теңге бөліп, ал екіншісі емделгені үшін есеп-шотын төлеуді міндетіне алыпты. Қанаттанған Анна Маликаға қарай Питерге аттанған. Рас, негізгі оңалту курсын күзге ығыстыруға тура келді. Дәрігерлер қыздың сүйектері әлі әлсіз, түскен күшті көтермейді деп есептеп отыр.

– Малика әзірге жүруге қорқады, бірақ кейде мультфильм қарап, көңілді музыка ойнағанда, өзі байқамай билей жөнеледі. Ол міндетті түрде жүріп кетеді деп қатты үміттенеміз. Мұның бәрі жерлестеріміздің риясыз көмегінің арқасы, - дейді Маликаның ата-анасы.

ДАРХАНҒА АРНАЛҒАН ҚОРАП

Дархан САТЖАНОВТЫҢ6 жасында буындарында ісік пайда болып, азапты сырқатқа ұшырады. Балалар педиатриясы мен хирургиясы Ұлттық орталығында оған «Өткір лимфобластты лейкоз. Ауытқыған С вирусты гепатит»  деген диагноз қойды. Бұл оның ата-анасы үшін күтпеген соққы болды. Бала неміс бағдарламасымен жасақталған полихимия терапиялық курстан өтті. Бірақ оның жағдайы одан жақсара қоймады. Дәрігерлер Дарханға шұғыл түрде сүйек майын ауыстыру отасы қажет деп шешті. Алайда, өкінішке қарай оны Қазақстанда биылғы жылы жасау мүмкін емес, өйткені, отадан үміткерлердің тізімі толық еді. Дарханның отбасы Индербор поселкесінде тұрады. Ол отбасындағы жетінші бала. Өз беттерінше шетелге барып ота жасатуға оның ата-анасында қаржы жоқ. Дегенмен, олар отаға дайындала бастады. Өйткені, отаның жасалуының өзі біраз уақытқа созылады. Алдымен оған донор табу керек. Алғашында сәйкестік табу үшін науқастың туысқандарын тексере бастайды. Олардың үлкен ұлы осы мақсат үшін несие алды. Дархан анасы екеуі тағы да Алматыға Балалар педиатриясы мен хирургиясы ұлттық орталығына барып қайтты. Ол жерде бала кезекті химиятерапия курсынан өтті.

– Міне, бізге 700 мыңнан астам ақша аударып жіберген! – деп қуанды Дарханның анасы Назуха СЕЙІТОВА. – Өзгенің басындағы ауыр жағдайға бей-жай қарамайтын жастар Дархан үшін қайырымдылық акциясын өткізіп, қала мейрамханаларының бірінен ақылы кеш ұйымдастырды, олар сол мейрамхананың басқа бір  бөлмесіне  жәрдем ақшаны салуға арналған қорапты қойды. Мен ақшаға тимей, бәрін  жинақтап қойдым, олар әрине, міндетті түрде керек болады. 7 шілдеде біз екі баламен  бірге Астанаға ұшамыз. Ортаншы балам донор ретінде сәйкес келе ме, жоқ па соны тексертеміз. Бәлкім, бізге олардың сәйкестігін тексеру үшін басқа балаларымызбен де баруға тура келетін болар. Ауыстыру кезінде де қаржы керек болады. Дәрі-дәрмектер де  қажет болып қалуы мүмкін, өйткені, оның барлығы бірдей орталықтан табыла бермейді. Отадан кейін бәлкім,  пәтер жалдап тұруымыз да мүмкін. Балаға жақсы күтім жасалуы да  керек. Міне, қазір өзгенің басындағы қиындыққа қолдау танытып, көмек қолын ұсынып жатқан адамдар барда мен өзімді барынша салмақты сезініп, отаның міндетті түрде жасалатындығына және бәрінің  де сәтті болатынына  сенімдімін. 

АҚШАНЫҢ БӘРІ ЕМГЕ ЖҰМСАЛДЫ

Қазір  Айнұр ДҮЙСЕНҒАЛИ баласы Инаматты  күн сайын ине салдыруға апарып жүр. Емдік дене шынықтыру кестесі бойынша келесі айдан бастап та барады, кейін бір ай массаж алады, сөйтіп, емдеу шаралары бірінен соң бірі айналып келе береді. Оған да сүйек майын ауыстыру отасы жасалу керек. Бірақ дәрігерлер отаны әзірге жасауға кеңес бермей отыр. Өйткені бала өз бетімен жүре алмайды, ал, бұл отаны жасау барысындағы міндетті шарттардың бірі.

-Алматыда балалар онкологиясы және хирургиясы ғылыми орталығында өткізген бір жыл біздің жерлестеріміздің моральдық және материалдық қолдауымен өтті, - дейді Айнұр Дүйсенғали. Бізге Минскіде жасалған анализ бен қымбат тұратын дәрі-дәрмектерді өзімізге төлеуге тура келді. Тағы бір баланың анасымен бірігіп шығынды көтерудің арқасында бізге Германиядан келген профессордың келу сапарын  төлеуге мүмкіндік туды. Оның кеңесі өте маңызды болды, Инамат ол сапарды көтере алмайтын еді.

Осы уақыт аралықтарында Инаматтың туған қаласы Атыраудан оның есепшотына қаржылар түсіп тұрды. Компаниялардан да, жеке тұлғалардан да түсті. Бұл қаржының сол кезде оларға ауадай қажет болғандығын білсеңіздер ғой. Айнұр  дәрі-дәрмектер сатып алған түбіртектері мен әуе билеттерін мұқият сақтады. Алайда, ақша аударған бірде-бір жерлестері оның қайда жұмсалып жатқандығын тексеру деген ойдан мүлдем аулақ болатын.  Айнұр бұл ақшаның бір тиынын шығармастан тек баласының еміне ғана жұмсады. Қазір ақша түсіп жатқан жоқ. Әзірге ақшаның да керегі болмай жатыр. Дәрігерлер Инамат үшін бірінші кезектегі міндет оның аяғынан тұруы. Ол үшін үнемі массаж, емдік дене шынықтыру жаттығулары, ине салу қажет.  Әр апта сайын онкогематолог дәрігерге барып, анализ тапсырып отыруы тиіс. Оның қашан өз аяғымен жүріп кететіндігі белгісіз. Дәрігерлер бұл процестің бір жарым жыл уақыттан кем болмайтынын айтады. Айнұр мен Инамат мұны шыдамдылықпен күтуде. Олар қазір кімге арқа сүйеу керектігін жақсы біледі. Бастарына қандай жаман күн тусын, оларға көмектесер қайырымды адамдар бар. Олар көп, мұны Инаматтың өзі де жақсы біледі.

Айтпақшы, біздің газетімізде  жарияланған (АЖ, №13, 29.03.12 – «Анасын аялаған қыз») миастениямен сырқат  Жаннат ЕСМАҒАМБЕТОВА жақында ғана Қытайға ұшып кетті. Ол редакцияға телефон шалып, осы сапарға баруға көмектескен адамдардың барлығына алғыс айтуды өтінді.

Зульфия ИСКАЛИЕВА